zondag 4 mei 2008

Passie?

Ik heb eens door de verschillende blogs gestruind vanmorgen en het valt me op dat het lijkt of er al afhakers zijn. Er zijn er maar weinig die 'op schema' lopen. Blogs van coaches zijn soms verre van actueel, en dat mag je toch verwachten.
Zelf zit ik met een aantal collega's in hetzelfde vertrek en met regelmaat heeft iets van 23dingen ons aller aandacht. Ik denk dat dat een belangrijke voorwaarde voor succes is, het delen van informatie en elkaar samen vooruit helpen. Samendoen is altijd al leuker.
Natuurlijk hoor ik ook vaak het argument van tijdgebrek; maar was niet afgesproken dat hiervoor een uur in werktijd gereserveerd kon worden en ook dat hierover afspraken te maken zijn met je leidinggevende om dat uur te krijgen?
Het is ook wel duidelijk dat je het met dat ene uur niet redt; zelf zit ik thuis veel mbt 23dingen te doen. Waarom? Omdat ik het belangrijk vind dat ik me op de hoogte houdt van nieuwe ontwikkelingen en omdat ik dit soort cursussen als krenten in de pap zie. Het is fun, leuk!

Ik vind het jammer om te zien, dat niet iedereen er mee aan de slag is. Ik wil hier niet de juf met het vingertje zijn, of generaliseren, maar begrijpen waar het aan kan liggen. Wordt er te weinig aangestuurd, kunnen de coaches hierin een meer stimulerende rol spelen?
Natuurlijk begint het met de eigen inzet, en de een vind het leuker dan de ander, maar deze 23dingen zijn niet vrijblijvend. De directie heeft er fiks in geinvesteerd (qua tijd en financien) en is er van overtuigd dat de organisatie moet digitaliseren. Dit is ook een duidelijke conclusie uit het rapport 'De openbare bibliotheek 10 jaar van nu'.

Ik wil met dit bericht de knuppel in het hoenderhok gooien en hoop eigenlijk dat er veel reacties komen zodat de passie weer (terug)komt!

7 opmerkingen:

ikgadigi zei

Goed zo’n knuppel in ’t hoenderhok! Daarom reageer ik meteen nu ik het lees. Dat niet iedereen bij is - waaronder ik- wil volgens mij niet zeggen dat ze er niet mee bezig zijn. Ook ik praat met regelmaat over de blogs en 23 dingen in de wandelgangen, vandaag nog in het magazijn met Sjang oet Venlo. Thuis zit ik erg vaak te 23dingen. Voor mij speelt wat betreft deze cursus vooral de vraag: hoe ga ik dit in mijn werk inzetten? Al zoekende en denkende kom ik daarachter. Alle informatie die ik lees, moet ik schiften en zien in te bedden en dat kost tijd. Wat ik op het web doe en hoe vaak ik met 23dingen bezig ben, is veelal onzichtbaar en een kenmerk van de virtuele wereld. Ik denk dat we ons dat misschien te weinig realiseren. Ook denk ik dat de weblog en de opdrachten misschien op de tweede plaats komen en dat de kennis die ik op doe door alles uit te proberen op de eerste plaats komt.
Ik geef een vergelijkbare situatie met een PABO-student toen ik nog lesgaf op de Hogeschool Utrecht. In mijn ogen zette hij zich onvoldoende in. Sterker nog, ik vond dat hij geen bal deed. Hij hing als een zoutzak in zijn stoel, leverde gemaakte opdrachten niet tijdig en soms helemaal niet in. Daarom heb ik hem aangesproken op zijn houding. Er ontstond een interessante discussie die mij deed inzien dat dit een student was die misschien wel het meeste had geleerd en gedaan. Hij gaf blijk van theoretische kennis die we interactief in mijn college hadden behandeld en hij had een gefundeerde mening over discussiestukken. E.e.a. zette mij aan het denken over dat niets is wat het lijkt maar ook over mijn opdrachten en manier van lesgeven. Ik denk dat ik dit door kan trekken naar 23dingen. Het is een investering van het management en een juiste, daarvan ben ook ik overtuigd. Ik denk dat we minder statisch moeten kijken naar de opdrachten. Ik vind het interessant het meeste wat er aangeboden wordt, te besnuffelen. Maar minder behoefte voel ik mijn menig over het web te ventileren. Toch is dat een van de opdrachten. Ben ik nu een ‘slechte’ student of coach? Ik denk het niet. (Zeker gezien het tijdstip nu. Ben alweer 1,5u. met mijn reactie bezig. Oh oh, wéér niets aan mijn blog gedaan, alleen statistieken toegevoegd ;-)
23 Dingen is veel meer dan het maken van een flashy blog met opdrachten. Het moet gaan broeien van binnen. Hoe maken we het onzichtbare, zichtbaar?

marlies zei

Hi Getting Webwise,

Het is inderdaad jammer dat via de blogs niet voldoende "zichtbaar" is of en hoe actief deelnemers zijn. Maar dat hoeft niet altijd te betekenen dat men er niet mee bezig is. Wat de coaches betreft weet ik bijvoorbeeld dat er ook veel tijd zit in het begeleiden, waardoor de eigen "dingen" er bij inschieten.

Wat ik wel heel jammer vind is dat sommigen deze cursus niet kunnen zien als een digitaal rijbewijs deel II. We hebben allemaal de basisvaardigheden van de computer moeten leren en daar is dit gewoon een vervolg op. Niet meer en niet minder!

En dan hebben we natuurlijk ook nog de collega's die de training op eigen initiatief volgen: zelfstandig, enthousiast én volledig in hun vrije tijd! Het argument tijdgebrek krijgt daarmee ook iets te maken met motivatie...

Voor mijzelf geldt hetzelfde als voor jou: het is noodzaak dat we bijblijven op digitaal gebied maar het is zeker ook fun om allerlei toepassingen te ontdekken, uit te proberen en vervolgens uit te testen op m'n blog.
@ ikgadigi: En ja, daar wordt een blog ook flashy van maar dat is niet het doel, althans niet het mijne!

23 Dingen zei

23 Dingen is een andere cursus dan iedereen gewend is. Wat heet, het is zelfs geen cursus! In principe is het een persoonlijke ontdekkingsreid langs allerlei Web 2.0 toepassingen die miljoenen mensen in binnen- en buitenland aardig bezighouden. Het weet hebben van die Dingen, op persoonlijk niveau – zie ik als een vereiste om modern bibliotheekwerk te kunnen voeren. Het schrijven in je weblog over die ontdekkingen is belangrijk, omdat daarmee de kennis die jij opdoet gedeeld wordt met je collega’s die daar ook weer van kunnen leren. Uiteraard kan dat in de wandelgangen en aan de bureaus, prima, maar daardoor missen een heleboel anderen die informatie.

De ervaring leert, dat juist dat delen zorgt voor een gemeenschappelijk gevoel om samen nieuwe diensten te ontwikkelen, of in ieder geval erover na te denken,
Aan het tempo en het niveau van het programma kan het niet liggen, daarmee lopen jullie gelijk op met honderden andere deelnemers.
Dus … ik onderschrijf je visie en je oproep en zou niets liever zien dat iedereen het toetsenbord ter hand neemt en aan het schrijven gaat. Valt er met een onderwerp geen directe link te leggen met je werk? Maakt niet uit. Als je maar even de moeite neemt er kennis van te nemen en de omvang ervan inziet. Zet ‘m op mensen!
Rob

ikgadigi zei

De knuffel in het hoenderhok
Ik lees '… is een andere cursus dan we gewend zijn' en '...het is geen cursus'. Maar #1 is: Lees dit weblog en ontdek waar deze cursusover gaat. Natuurlijk wordt er verwacht dat we opdrachten maken. Die zijn deels stimulerend en laten ons zien wat er allemaal kan. Er gaat echt een wereld voor je open! Maar nog steeds hoe maken we het onzichtbare zichtbaar? Wij komen uit een ikloopwelevenbinnen-omgeving. Dat binnenlopen en delen gaat digitaal worden, zeker maar ik denk wel dat we het delen van ervaringen aan bureaus nog niet over kunnen slaan. Voor deze fase vraag ik me ook af, wat voor informatie iedereen misloopt. Alle info die je nodig hebt, staat in de 23 dingen beschreven. Handigheidjes die je bij andere op hun blog ziet, roepen reacties op. Als er een hele lap tekst en uitleg zou staan op de blog, kan dat juist averechts werken. Ik ben erg benieuwd, nog steeds enthousiast ook al is ook dat niet altijd zichtbaar.

ikgadigi zei

he jammer ik wilde bling in html toevoegen ... doet ie niet. Jaja, al na de eerste dag een html boek thuis liggen ...

ikgadigi zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
M@rja zei

Leuk om reacties te zien!
Momenteel ben ik zelf even geveld door een beginnende longontsteking en het ontbreekt me werkelijk aan de energie om ook maar iets te doen. (Ik herken helemaal het beeld wat BiBoef schetst op haar weblog). Binnenkort meld ik me weer!